🌌 "Peuting Nu Jadi Panto Langit" Tadabbur QS. Al-Insan: 23–26

 

🌌 "Peuting Nu Jadi Panto Langit"

Tadabbur QS. Al-Insan: 23–26

Gusti nyarios,
“Kami turunkan Qur’an ieu saeutik-saeutik…”
sapertos hujan nu henteu ngagebrus,
tapi ngucur, nyusup ka sajero-jero haté.

Maka sabaraha suci jalma-jalma nu sabar,
nu henteu kagoda ku cepetna dunya,
sabab haténa nitipkeun waktu ka Gustina.

“Sabar kana paréntah Gusti…”
henteu sabar anu pasrah buta,
tapi sabar anu tawadhu’, tangguh, jeung nyaho arah.

Maranéhanana ngalaksanakeun dzikir waktu soré jeung subuh,
basa jalma séjénna molotot kana layar dunya,
anjeunna molotot kana Arsy Gusti dina haténa.

“Wa dzkur isma rabbika bukratan wa ashiyaa…”
Dzikirna henteu lantang,
tapi nyambung ka langit,
ti unggal tarikan napas, nepi ka unggal heuseup ruh.

Dina peuting, manéhna sujud,
tuluy nangtung – tuluy sujud deui,
najan hate na lieur ku lampah dunya,
tapi jasadna nyambung jeung langit.

Anjeunna takwa ka poé nu pinuh murka jeung kacemasan,
sabab manéhna terang:
Cinta ka Allah moal cukup mun ukur kahayang,
tapi kudu nepi kana gerak jeung sepi.